हंस उडू पाही...

चंद्राचा पहारा आभाळाचे कायदे
हंस उडू पाही अवघड इरादे

अशी दरी खोल असे उंच कडे
आभाळापल्याड झेपावती झाडे

वारा सैरभैर, वेडी लाट फुटे
धिटाईने घुसे कुणी एकटे एकटे

लावले कुलुप, बंद केली दारे
आतला हुंकार तरीही थरारे

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

क्रिएटिविटीच्या भुता...

क्रिएटिविटीच्या भुता, तुला कोटी कोटी प्रणाम. अचानक गायब होऊन आमची मारून ठेवणार्‍या तुझ्या कुत्रेपणाला काय म्हणावे!!! का मेल्या तू अस्तित्वातच नाहीस? तसं खरतर विश्वासही नाही माझा भुताखेतांवर, आत्म्यांवर त्यामुळे बहुतेक मला आत्मा नाही आणि क्रिएटिविटीचे भूत सुद्धा. . . -नी
Read more

स्थलांतर २

  स्थलांतर - २ आपला परिसर परका होतो. सगळं माहितीचं. ओळखीचं काहीच नाही, कुणीच नाही. ही सुरुवात असते बाजूला पडण्याची, तुटण्याची. आधी जागा नाकारते. मग माणसे नाकारतात. मग परिसर नाकारतो. मी अगतिक. धुंडाळते जुन्या जगाचे जुने कोपरे. माझा नाईलाज नेत राहतो मला जुन्या वाटांकडे. आता इथे थारा नाही. इमारती, माणसे, गाड्या सगळ्या गर्दीने कधीच फेकून दिलेय मला. आता शहरातल्या प्रत्येक क्षणी हे शहर मला नाकारते. माझे त्याचे नाते नाकारते, ओळख नाकारते, तात्पुरता आसराही नाकारते. शहराने हे फार पटकन अंगवळणी पाडून घेतलेय. आणि मी सगळीकडेच आगंतुक! - नी #स्थलांतरनोंदी .
Read more

जग!

एका मैत्रिणीच्या तिने अर्धवट सोडलेल्या कवितेला उत्तर म्हणून हे खरडलं... ---------------------------------------------------------------------------------------- असंवेदनशीलतेचा ठप्पा चालणारे तुला? कठोर, रूक्ष, दगडी म्हणलेलं चालणारे तुला? आणि शेवटी धाय मोकलून रडत नाहीस म्हणजे बहुतेक स्त्री म्हणून कमीच असावीस... हे चालणारे तुला? फिकीर नसेल असल्या विशेषणांची तर ये.. आपण उभारू निर्भय, घट्ट, चिवट बायांचं जग... - नी
Read more